Gra w ślepca

Młody chłopak, Jędrek, przyjeżdża do wielkiego miasta. Nie zna tu nikogo. Znajduje pracę plakaciarza. Zaopiekował się nim Stary, owładnięty ideą możliwości oderwania się człowieka od ziemi za pomocą energii psychicznej. Uczy chłopca "gry w ślepca", polegającej na rzucaniu kostką z zamkniętymi oczami. Jędrka powoli wciąga świat Starego. Godzi się wziąć udział w eksperymencie - ma zostać uniesiony dzięki energii zgromadzonych ludzi. Eksperyment przerywa osunięcie się muru, ale Jędrek przestaje się jąkać i nabiera wiary w siebie. Chłopak zakochuje się w Ewie i opiekuje Starym. Ten proponuje mu skok z dużej wysokości i delikatne sprowadzenie w dół za pomocą energii psychicznej. Kiedy Jędrek odmawia, Stary decyduje się sam wykonać ryzykowny skok. Jędrkowi nie udaje się go powstrzymać. Słowem "tato" żegna Starego, leżącego na bruku.